BijlmAIR - Jetske de Boer

De Boer onderzocht hiertoe onder meer speelplaatsen, vuilverzamelplekken en hangplekken. Een veelbelovende methode voor het ontwikkelen van een zelfregulerende zone lijkt het hergebruik van restenergie en die energie lijkt vooral vrij te komen bij zulke plekken. Ze lijken vooral te worden bezocht door uiteenlopende mensen die hun energie kwijtmoeten. Deze verkwisting werd door De Boer opgemerkt en het idee ontstond deze energie op te vangen, te laten circuleren en aan te wenden voor het reguleren van sociale processen door middel van een ?automatisch terugkoppelsysteem?.

Jetske de Boer (1976), die onder meer studeerde aan de kunstacademie van Groningen en aan het Piet Zwart instituut in Rotterdam, toont in haar onderzoek van de Bijlmer een voorliefde voor de situationistische dérive, voor doorgaans onopgemerkte, ongeliefde plaatsen in de stad. Het werken met buurten en wat daar gebeurt, vindt zij interessant maar net als de situationisten doet zij weinig met de mensen zelf. De Boer: ?Eerst wilde ik dat wel. Maar als je ziet wat er al gedaan wordt voor bewoners, dat is al best veel: een dansclubje hier, vereniging daar, buurthuis hier, jongerenclub daar. Ik dacht: dan kom ik er weer aan als kunstenaar. Wat hebben ze daar nou aan?? Haar ideeën omtrent de ?bestuurloze zone? zijn daar een eigenzinnig antwoord op. Het project kreeg concreet vorm door een powerpoint-presentatie door haarzelf in het residentieatelier aan de Millingenhof en enkele rondleidingen rondom metrostation Ganzenhoef.