The Colour of Capital: filmprogramma ‘Alexandra Navratil - This Formless Thing’

Het filmprogramma 'The Colour of Capital' brengt historische en hedendaagse film- en videowerken bij elkaar die verbonden zijn met thema’s, als de geografische verbeelding en technologische experimenten, uit de huidige tentoonstelling in SMBA: 'Alexandra Navratil - This Formless Thing.' Innovatieve films zonder geluid uit de vroege 20e eeuw van de Spaanse regisseur Segundo de Chomón verkennen de alchemistische omvorming als een goocheltruc en koloniale fantasie: gouden munten worden tevoorschijn getoverd door onstoffelijke handen, vrouwen in kimono veranderen in fladderende vlinders met flitsen door stencilkleuring, en ronddraaiende objecten ondergaan een metamorfose. In de korte film van Isabelle Cornaro, De l’argent filmé de profil et de tois quarts (Money Filmed From a Side View and a Three-Quarter View), worden briefgeld en metalen munten bekeken met de monumentale blik van sculptuur, waardoor het de cinematografische relatie tussen representatie en de waardeproductie bevraagt. In de video New Utopia (2010) van Terence Gower geven architectonische modellen van sciencefiction gemeenschappen op filmsets mogelijke toekomsten met utopische ofwel fascistische idealen. Het programma sluit af met twee 16 mm kleurenfilms zonder geluid, overgezet naar video, van kunstenaar Charlotte Moth. Kleurenfilters en lichtstencils verbeteren alledaagse voorwerpen en plekken waardoor een stroom aan beelden van koopwaar en architectonische ruimte transformeren tot een meditatieve blik op de bewegende film.

Het filmprogramma is samengesteld door Jennifer Burris, die een korte inleiding voorafgaand aan het programma zal verzorgen. Na vertoning van de werken zullen Alexandra Navratil en Jennifer Burris de relaties tussen filmproductie, kolonialisme, kapitaal, en architectonische utopie binnen de getoonde werken bespreken.

Films:

Segundo de Chomón

Isabelle Cornaro

Terence Gower

Charlotte Moth

Totale speelduur: 47 minuten

Jennifer Burris (1982, Honolulu, Verenigde Staten) is curator en schrijver. Ze woont en werkt Mexico-Stad, waar ze hoofd is van Athénée Press. Tussen 2011 en 2013 was Burris Whitney-Lauder Curatorial Fellow aan het Institute of Contemporary Art van de University of Pennsylvania, waar ze tentoonstellingen heeft gemaakt zoals 'Glitter and Folds' en 'Living Document/Naked Reality: Towards an Archival Cinema'. Ze schrijft regelmatig voor verschillende tijdschriften waaronder Afterall en BOMB Magazine. Recentelijk heeft ze essays gepubliceerd in The Journal of Aesthetics and Art Criticism, Studies in French Cinema, en het boek van Semiotext(e) over kunstenaar Brian Weil. Burris doceerde kunstgeschiedenis en filosofie aan de University of Cambridge en de University of Pennsylvania, en ze heeft heeft haar PhD behaald aan de University of Cambridge. In 2010-2011, was ze een Helena Rubinstein Curatorial Fellow in het Whitney Independent Study Program.

Segundo de Chomón (1871-1929, Spanje) kwam in het filmvak terecht als een vertegenwoordiger van Pathé in Barcelona, toen hij de distributie van Pathé’s films in de Spaanssprekende landen uitvoerde en leiding gaf aan een fabriek voor het kleuren van film. Vanaf 1905 begon hij met het maken van films waarna hij naar Parijs verhuisde om daar een specialist te worden in de illusionaire film. De Chomón heeft talloze wonderlijke teken- en animatiefilm gemaakt met surreële verhaallijnen en verzadigde kleuren. Naast deze films heeft hij ook de effecten verzorgt van twee iconische film uit het tijdperk van de stomme film: Pastrone’s ‘Cabiria’ (1914) en Abel Gance’s ‘Napoléon’ (1927). Kunsthistoricus John Minguet Batlorri heeft in 2009 een studie gepubliceerd over het leven en werk van De Chomón onder de titel ‘Segundo de Chomón. The cinema of fascination’ (Filmoteca de Catalunya).

Isabelle Cornaro (1974, Frankrijk) heeft recentelijk solotentoonstellingen gehad in TWASS, New York; Laxart, Los Angeles; M-Museum, Leuven; Kunsthalle Bern; Le Magasin, Parijs; FRAC, Aquitaine; Le Collège de Bernardins, Parijs; 1m3, Lausanne; Centre d’Art Contemporain de Troyes; en Kunstverein Düsseldorf. Haar werk maakte deel uit van verscheidene groepstentoonstellingen waaronder ‘Intense Proximité, Paris Triennale’ in het Palais de Tokyo, Parijs; ‘Un’espressione geografica’ in Fondazione Sandretto, Turijn; ‘Vide-Poche’ in Sculpture Centre, New York; ‘Projection’ in Centre Pompidou, Parijs; en ‘The Square, the Line, and the Light’ in Tate Modern, Londen. Ze heeft verschillende kunstenaarsboeken gepubliceerd en meerdere monografieën zijn over haar praktijk uitgegeven waaronder ‘Inside the White Cube Nr. 13: Isabelle Cornaro’ (White Cube, 2012), ‘Isabelle Cornaro’ (JRP/Ringier, 2011), en ‘Paysage’ (Galerie Saint-Severin, 2009). Cornaro woont en werkt in Parijs.

Terence Gower (1965, Canada) werkt voornamelijk met represenatiestrategieën in modernistische architectuur, met een bijzondere aandacht voor Mexicaans modernisme. Hij heeft wereldwijd tentoongesteld in galeries, musea, en publieke ruimtes waaronder in Storefront for Art and Architecture, New York; P.S.1 Contemporary Art Center, New York; ICA, Boston; La Colección Jumex, Museo de Arte Carrillo Gil, Museo del Chopo, en Laboratorio Arte Alameda, Mexico-Stad; The Power Plant, Toronto; Galerie für Zeitgenössische Kunst, Leipzig; Kunsthistorisches Institut, Bonn, the XIII Bienal de la Havana, Cuba; en Centro Recoleta, Buenos Aires. Gower heeft ook de volgende tentoonstellingen georganiseerd ‘Prácticas públicas/Vidas privadas’, Museo de Arte Carrillo Gil; ‘The Conceptual Trend’, El Museo del Barrio, New York; en ‘The Counterfeit Subject’, Boulder Museum of Contemporary Art. Een monografie over zijn werk verscheen onder de titel ‘Ciudad Moderna’ in 2006 bij A&R/Editorial Turner, Mexico-Stad. Gower woont en werkt in New York en Mexico-Stad.

Charlotte Moth (1978, Verenigd Koninkrijk) studeerde aan het UCCA, Canterbury, de Slade School of Art in Londen, en de Jan van Eyck Academie in Maastricht. Ze heeft residenties gehad bij het Palais de Tokyo in Parijs, Serralves Foundation in Porto, Fieldwork Marfa in Texas, en bij Schloss Solitude in Stuttgart. Solotentoonstellingen van haar zijn onder meer gehouden in Araújo Porto Institute, Porto; Carlier Gebauer gallery, Berlijn; Musée départemental d’art contemporain, Rochechouart; Pied-à-Terre, San Francisco; Lavomatic, Saint-Ouen; en Halle für Kunst, Lüneburg. Monografieën over haar werk zijn onder andere ‘A Journey Through Shared Spaces’ (Palais de Tokyo en Circle d’Art, 2013), ‘Charlotte Moth’ (Serralves Publications, 2011), en ‘Bleckede 2009 / Rochechouart 2011’ (Sternberg Press, 2011). Moth woont en werkt in Parijs.

New Utopias wordt vertoond met dank aan de kunstenaar en Labor, Mexico City.

Study for a 16 mm film en Study for a Travelogue in motion wordt vertoond met dank aan de kunstenaar en Marcelle Alix, Parijs.

De l’argent filmé de profil et de tois quarts wordt vertoond met dank aan de kunstenaar.

Met dank aan Isabelle Cornaro, Terence Gower, Charlotte Moth, Isabelle Alfonsi, en Pamela Echeverría.